Rumiane Słońca

Nigdy nie ma miejsca na

Nuty i muzykę syren one

Zawsze milczą w ciszy

Czekając na krew dnia

Kiedy dzisiaj ludzie 

Błądzą w mroku pokus

I tych bladych i tych

Rumianych słońc i chmur

To co pozostało nam to tylko

Puste rodzynki bez cukru

Zakończone leśną wiewiórką

Jak liście klonu wyrwane

Z drzewa jak niemowlę

Z rodzinnego drzewa                   

Nikt już nie pozostał na wyspie  

Zbudowaną z moich uczuć ale

Ten sam smak wazeliny na ustach

Bez kwiatów dziecięcej wyobraźni