Niezmiennie

Życie daje same
Okruchy szczęścia
Tak nietrwałe i ulotne

Pozwól mi być sobą
Nie osądzaj mnie
To co widzisz
Nie musi być prawdą

Łatwo jest włożyć
Kogoś do szuflady
I pozbawić go nadziei

Jestem w tym sama
Ale mogę poruszyć jego część

Nie zmienię go
Nie zmienię ludzi
To pozostanie niezmienne  
Nic na to nie poradzę
Tak już musi pozostać

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne Posty

Kulisy

orzeźwiająca myśl tworzy miejsce skrycia odkrywane o świcie  mieszanki esencji herbaty z imbirem z dodatkiem syropu klonowego zapach  i smak pośród kominkowych nocy pod kocem przy idealnej lekturze   kulisy twych ramion otwarte  ku uwielbienia śladom opisują  życiorys w paru szeptach sylab kołysanki przypisach w każdej  formie zasad tła kreślone biciem serca do ostatniego tchu kaligrafii  pod piórem słodkich adresów wielu  niespełnionych snów żal snuje się  między modlitwami sekretu małżeństwa wersetu przysięgi kilku monologów  zamykanych przez jutrzenki blask w zamian za nie mogę dać całe  rozwiązanie krok i czar naprzód  w strefie nostalgii tle naszych  cichych dni być sumą stron  wartych poznania więc proszę  czytaj więcej  to ostatnia prośba  wodospadu łez z połączonego różańca ponad znaną prawdę 
Read more »

As

nasze pierwsze spotkanie ponad rozkosz  rozdzieraną przez czas poemat rozpisywany  na dwa głosy pomiędzy tą drugą stroną pozwalam odejść tobie ku opisaniu  nowego poziomu pożegnania z wielu rozpaczy gdy ogrzewasz moje zmysły by  stworzyć nową postać poza naszym dniem układanka wspólnych spraw styka się  w zaskakujących miejscach co powiesz na odkrycia czar od ciebie zależy gdzie  pofruną z latami z nagością sekretu kilku poufnych scen wyobrażeń gorących chwil  co zostawisz dla siebie a dla obcych rąk  pozostaw tylko słowa tu byłem i resztę   chowam by zapisać na marginesie nie na pokaz
Read more »

Relikt

  w pół mroku schowane ludzkie dylematy rozkoszy udręki milczenia kołysanki sylab nazw i miejsc skrytych zagadek sylwetka mimozy znanej z wielu kart dziewiczych bestii koszmaru monet przeznaczeniem romansu błyszczącego koloru wyrazu czerni i bieli świat zasad lubieżnych ze wzoru zwiewnych kreacji boga wtem ułożone smukłe ciała w ślubnym kobiercu dotyku warg w mocnym uścisku owocu pierwszego uniesienia wiatr zimny przyozdabia kuszącą żmiję ze świętym drzewem pragnień zanurzyła się ku stronicą grzechu zmierzch zwieńczeniem poematów paru zwrotów wieczoru bukiet wrażeń otoczony legendą powrotów do kamienia naszej historii pucharu dwojga linia życia spoczął cichy szept na jej temat jadu potok płynie na każde złe spojrzenie to ostania scena tego wydarzenia w stylu zapisu od słuchaczy
Read more »