Zachód Słońca

Wiesz jak to jest
Być ciągle w cieniu
Kiedy życie daje
Nam tylko światło
Żadnych świec

Ludzie zmieniają się
Nie zapominaj o tym
Tak jak każdy z nas

Jeszcze pokaże na
Co mnie stać
To nie jest moje
Ostatnie słowo
Na pewno nie

Zobaczysz co
Da nam świat
Nie osądzaj przed
Zachodem słońca

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne Posty

Przystań

zamazane wspomnienia na przystani  toastu za następny rok poukładane  odpływają z płomieniem odkupienia  własnoręcznie stworzonej konstelacji  kadrów przedzielonych szlaczkami  przeznaczanie opisuje cel atramentu różnych odcieni  ze wzorem stemplowanym  szkicem połączonych tekstur zamkniętych w sobie rozdziałów następujących w dniu  egzaminu dysonansu zmierzania się z losem 
Read more »

Kulisy

orzeźwiająca myśl tworzy miejsce skrycia odkrywane o świcie  mieszanki esencji herbaty z imbirem z dodatkiem syropu klonowego zapach  i smak pośród kominkowych nocy pod kocem przy idealnej lekturze   kulisy twych ramion otwarte  ku uwielbienia śladom opisują  życiorys w paru szeptach sylab kołysanki przypisach w każdej  formie zasad tła kreślone biciem serca do ostatniego tchu kaligrafii  pod piórem słodkich adresów wielu  niespełnionych snów żal snuje się  między modlitwami sekretu małżeństwa wersetu przysięgi kilku monologów  zamykanych przez jutrzenki blask w zamian za nie mogę dać całe  rozwiązanie krok i czar naprzód  w strefie nostalgii tle naszych  cichych dni być sumą stron  wartych poznania więc proszę  czytaj więcej  to ostatnia prośba  wodospadu łez z połączonego różańca ponad znaną prawdę 
Read more »

Relikt

  w pół mroku schowane ludzkie dylematy rozkoszy udręki milczenia kołysanki sylab nazw i miejsc skrytych zagadek sylwetka mimozy znanej z wielu kart dziewiczych bestii koszmaru monet przeznaczeniem romansu błyszczącego koloru wyrazu czerni i bieli świat zasad lubieżnych ze wzoru zwiewnych kreacji boga wtem ułożone smukłe ciała w ślubnym kobiercu dotyku warg w mocnym uścisku owocu pierwszego uniesienia wiatr zimny przyozdabia kuszącą żmiję ze świętym drzewem pragnień zanurzyła się ku stronicą grzechu zmierzch zwieńczeniem poematów paru zwrotów wieczoru bukiet wrażeń otoczony legendą powrotów do kamienia naszej historii pucharu dwojga linia życia spoczął cichy szept na jej temat jadu potok płynie na każde złe spojrzenie to ostania scena tego wydarzenia w stylu zapisu od słuchaczy
Read more »

Szybko

 wzrok wyostrza się patrząc w przyszłości  oddech uprawia gonitwę z myślami niebezpieczeństwo nabiera  nowych  znamion zdarzeń niewiarygodnych  wszystko jawne odbija się na psychice  szybko mijają dni próby z czasem  w dotyku nie jasnej faktury kobaltu szlachetne serce oddawane jest  do gabloty rodowej w ręce najwyższych
Read more »