Lazur

Każdy kwiat musi spalić się
W słońcu by pokazać swoje
Niedostępne owoce pocałunku
Lazur wody jest drogowskazem

Do serca kobiety jarzącej się z miłości
Pośród spowitej atłasem nocy skrywa
Sekret ukryty w umyśle między nim

A oczami jest mała i gładka przerwa
Czerwień smug wiatru przypomina
Rysy jej ciała na tle oczu boskich
Jak wata cukrowa z miętowym
Zapachem lat dziecięcych kiedy
Każdy kształt jest jak dziki ląd

Zdobędzie go tylko ten
Kto zna drogi zbłąkanych
Kolorów nieba i słońca