Północ Ametystowa

Każda inwokacja do nieba

Jest jedną z kropel orientu

Modlitewną i słowną srebrną

Drogą po istnienie anioła

Mrok to linie dymu prochu

Linie rąk naznaczone słowami

Twej modlitwy do mego cienia

Słońce wstanie już bez bólu

Nasze strony się spotkają

Nad księżyca blaskiem

On jak świadek czuwa

I śledzi każdy dotyk

Oko dziś nie zobaczy zdrady

Ani miłosnego listu z imieniem

To tylko wspomnienie paru chwil

Tylko strony ust są już inne

Niebiesko różane niebo wstaje

A my wciąż w letargu budzimy

To co obce i czyste w słowach

Nie skazani na porażkę wciąż

Życie dla nas to tylko zagadka

Ile miłości jest w każdym opuszku

Poduszki z wersem ognistej wody

Naszych dusz uszyty z nich szal

Jest nam różańcem wierności